حوصله مقدمه چینی ندارم.
یه دختره سن بالا که انفاقن کارشناسی ناپیوسته رشته خودمونو می خونه قرار بود برم دانشگاه همو ببینیم واسه ترجمه یه کتاب زبان. ازون جایی که بنده خیلی به دخترا عادت دارم(!) که اونجور دختر خوش سیمایی ازم کمک خواسته و خلاصه خیـــــــــــــــــــــــــــــلی خیالبافی و
هیچی دیگه روز بعد گفت نمی تونم بیام و بذار واسه فردا.فرداش (که همین امروز باشه) هم عصن پی ام نفرمودند.
منم اول خودمو فوش کش کردم هم این ک.س خل که منو مسخره خودش کرده. هر چند الانم منتظرم پی ام بده! می دونین که منظورم زد بازی نیس.فقط دلتنگم. دلتنگ چی؟؟؟ خب معلومه دیگه! نمیدونم.(شایدم خیلی چیزا)
نتیجه اخلاقی: کلا آدم بی جنبه ای ام.هر کی میاد سمتم فکر و خیال میاد به سرم (البته اینم بگم ک هیچوقت عملیش نکردم جز یه بار که باید به پستای اول سایت مراجعه کنین). کلا هر دختریو می بینم ک راه میره فک می کنم *.صه هر پسری ام راه میره فک می کنم معامله اس! لذا از همین تریبون تشکر می کنم از تمامی دست اندرکارانی که منو به سمت این دیدگاه مادرق.حبگانه سوق دادن.خاااا.ار.تونو تک تک.
داستان شخمی دوم اینکه به 99 درصد اساتید دانشگاه به هیچ وجه اعتماد نکنین.زندگی جوونای مملکتو همینام ب نوبه خودشون ب گند کشیدن و در عین حال پولشو گرفتن! ولی به قول دکتر پروفسور: همــــــــیــــــــن که هســــــــــــــــــت.
داستان سوم اینکه از تابستون امسال یه حسی درونم بیدار شده که هر جا میرم همراهمه. بعضی شبا اود می کنه و باعث میشه به خودمو این زندگیم کل شب لعنت بفرستم. باعث میشه یه حسی از سرم شروع بشع و همون جا چنتا دور بزنه کل مغزمو بعدش بیاد پایین تر تو گلوم یه غده ایجاد کنه بعدش بیاد به معدمو اونجا پیچ و تابای زیادی بخورهباعث میشه آرومممممممممم قدم وردارمباعث میشه دستام بلرزهباعث میشه دیگه نخوام بخندم یا حرف بزنمباعث میشه وقتی چرت گفتم تو دفترم ریز بنویسم دنت تاک.
پی نویس: زیاد حوصله ندارم واسه خودم چیز میز بنویسم.